Monad (Yunanca μονάς Monas, μόνος monos, "tek başına" dan sırayla "tekillik") 1, atıfta kozmogonisine için, Yüce Varlık, ilahiyat veya her şeyin bütünü. Kavramın Pisagorcular tarafından tasarlandığı bildirildi ve çeşitli şekillerde tek başına hareket eden tek bir kaynağa veya bölünmez bir kökene veya her ikisine birden atıfta bulunabilir. Kavram daha sonra monaddan temel parçacık olarak söz eden Gottfried Wilhelm Leibniz gibi diğer filozoflar tarafından da benimsendi. Aynı insan grupları tarafından eş zamanlı olarak tartışılan ve tartışılan geometrik bir karşılığı vardı.
Hippolytus'a göre, Dünya görüşü Pisagorculardan ilham aldı, Ortaya çıkan ilk şey 'monad' olarak adlandırıldı, ikili doğdu (Yunanca iki kelimeden), sayılar başladı, asıl nokta, Başlangıç çizgileri veya sonluluk vb.2 İlahiyat anlamına geliyordu, Kozmogonide (yaratılış teorileri) çeşitli şekillerde tek başına hareket eden kaynağa ve / veya bölünmez bir kökene ve eşdeğer karşılaştırıcılara atıfta bulunan tanrısallık, ilk varlık veya tüm varlıkların bütünlüğü anlamına geliyordu.3
Plotinus ve Porphyry gibi Pisagorcu ve Platonik filozoflar Gnostisizm'i (bkz. Neoplatonizm ve Gnostisizm ) monad'ı tedavi ettiği için kınadılar.
Pisagorcular için sayı serilerinin üretimi, geometri nesnelerinin yanı sıra kozmogoni ile de ilişkiliydi.4Diogenes Laertius'a göre, Monaddan ikili evrimleşti; ondan sayılar; sayılardan, noktalardan; sonra, dünyamızın geri kalanının inşa edildiği dört element olan toprak, su, ateş ve hava ile sonuçlanan çizgiler, iki boyutlu varlıklar, üç boyutlu varlıklar, cisimler.56
Monad terimi, modern filozoflar Giordano Bruno, Anne Conway, Gottfried Wilhelm Leibniz ( Monadology ), John Dee ve diğerleri tarafından Yunan felsefesinden benimsenmiştir.
Orijinal kaynak: monad (felsefe). Creative Commons Atıf-BenzerPaylaşım Lisansı ile paylaşılmıştır.
Diogenes Laërtius, Lives and Opinions of Eminent Philosophers. ↩
Fairbanks, Arthur, Ed., "The First Philosophers of Greece". K. Paul, Trench, Trubner. London, 1898, p. 145. ↩
Sandywell, p. 205. The generation of the series of number is to the Pythagoreans, in other words, both the generation of the objects of geometry and also cosmogony. Since things equal numbers, the first unit, in generating the number series, is generating also the physical universe. (KR: 256) From this perspective ‘the monad’ or ‘One’ was readily identified with the divine origin of reality. ↩
Diogenes Laërtius, Lives of Eminent Philosophers. ↩
This Pythagorean cosmogony is in some sense similar to a brief passage found in the Daoist Laozi: "From the Dao comes one, from one comes two, from two comes three, and from three comes the ten thousand things".（道生一、一生二、二生三、三生萬物。）Dao De Jing, Chapter 42 ↩
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page